Źródła motywacji dorosłych oraz dzieci i młodzieży nie są tak odległe od siebie, jak mogłoby się wydawać. Nieco upraszczając, czynniki wpływające na motywację proponuję sprowadzić do czterech kategorii: ważności realizowanych zadań, możliwości wpływania na sposób ich realizacji, gotowości do podejmowania wyzwań i pewności otrzymania wsparcia.
Fragment artykułu z miesięcznika "Dyrektor Szkoły" 2018/9
Literatura dotycząca motywowania jest bardzo obszerna. Zawiera zarówno propozycje teoretyczne, jak i obserwacje empiryczne z badań dotyczących np. różnych grup zawodowych. Celem tego artykułu nie jest dokonywanie przeglądu teorii (ich krótki opis znajdą Państwo chociażby w artykule Marty Dobrowolskiej-Wesołowskiej Zarządzanie przez motywowanie – motywująca rola dyrektora placówki oświatowej (http://zn.wsbip.edu.pl/wydania/zeszyt1/sekcjaA/1.pdf), lecz zaproponowanie prostego, praktycznego podejścia do motywowania uczniów. Odwołuje się ono zarówno do wyników badań, jak i mojego doświadczenia jako nauczyciela i edukatora.
Przez motywowanie rozumiem tu tworzenie warunków zachęcających uczniów do rozwoju oraz wspierających ich wewnętrzną potrzebę takich działań nawet wówczas, gdy środowisko zewnętrzne jest mniej sprzyjające. Uczniowie mogą być skłonni do wysiłku, by uniknąć wyrzutów ze strony rodziców czy wygrać z innymi rywalizację o najwyższą średnią ocen w klasie. Nie wnikając w skuteczność tego rodzaju motywacji, w tym artykule chciałbym się skupić na tym, co długoterminowo buduje potencjał do rozwoju.
