Jeszcze o konstytucyjności art. 79 ust. 1 pkt 3 lit. b ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Uwagi na tle wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 23.06.2015 r.
Michał Kućka
Uniwersytet Jagielloński
Jeszcze o konstytucyjności art. 79 ust. 1 pkt 3 lit. b ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Uwagi na tle wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 23.06.2015 r.
Słowa kluczowe: ryczałtowe odszkodowanie, obliczanie odszkodowania, naruszenie majątkowych praw autorskich, dwukrotność normalnie należnych opłat licencyjnych
Once again on the constitutionality of Article 79(1)(3)(b) of the Polish Copyright Act. Remarks against the background of Constitutional Tribunal judgment of 23 June 2015 (SK 32/14)
Article 79(1)(3)(b) of the Polish Copyright Act was declared partially unconstitutional by a judgment issued on 23 June 2015 by the Constitutional Tribunal (SK 32/14), in so far as that provision permitted a person whose author’s economic rights were infringed to claim, in the event of a culpable infringement, the payment of a sum corresponding to thrice the amount of the appropriate fee. Since the judgment the provision has not been amended, even though the effects of the Tribunal’s judgment are vague (it has been differently interpreted by courts and legal scholars). It is unclear what impact the Tribunal’s judgment has on the part of Article 79(1)(3)(b), which is still in force. Moreover, it is uncertain whether the judgment can influence other regulations concerning the flat-rate compensation in the Polish private law (e.g. penalty or liquidated damages). In the article, it is argued that the unconstitutionality of Article 79(1)(3)(b) concerned not only the amount of the flat-rate damages (thrice the amount of the fee due), but also the mechanism itself. That is why since 1 July 2015 (the day when the judgment became effective and Article 79 partially ceased to be in force), Article 79(1)(3)(b) of the Polish Copyright Act – in the part which is still binding – should be interpreted with due consideration for the Tribunal’s judgment. This means that a rightholder whose economic rights have been infringed may seek redress for the loss sustained on the basis of general principles or may seek payment of a sum of money corresponding to twice the amount of the appropriate fee (even if the infringement is not culpable, which is also disputable, because it is a ‘penalty without guilt’). However the burden of proof should be on the rightholder, who should establish that the facts of the given case justify the award of damages under Article 79(1)(3)(b) of the Polish Copyright Act and that it is accordingly ‘appropriate’ to do so. It must, as a minimum, either be ‘difficult to determine the amount of the actual loss sustained’ or there must be grounds to establish that the award of damages limited to a sum calculated by reference to subparagraph (a) of this provision is manifestly unjust or unreasonable. The judgment of 23 June 2015 rebutted the presumption of constitutionality of Article 79(1)(3)(b) of the Polish Copyright Act and therefore, in order to meet the standards introduced by the Constitutional Tribunal, courts should award rightholders twice the amount of the royalties normally due only on a case-to-case basis. However it must be emphasised that the rightholder must prove the loss (but not the precise amount of it) and the causal link between the event which infringed his rights and the loss. The flat-rate compensation can by no means be considered as a back door to punitive damages.
Keywords: flat-rate compensation, calculation of damages, infringement of author’s economic rights, twice the amount of the royalties normally due
Joanna Marcinkowska
Uniwersytet Jagielloński
Pozaumowne korzystanie z programu komputerowego przez Skarb Państwa − uwagi ogólne
Słowa kluczowe: program komputerowy, prawo autorskie, prawo konstytucyjne, pozbawienie prawa, licencja przymusowa
Non-contractual use of a computer program by the State Treasury – general comments
The issue of administering author’s economic rights in computer programs is generally regulated by the Act on Copyright and Related Rights and, additionally, by the Civil Code. It is worth recalling that computer programs are particularly ‘sensitive’ types of works, for which the application of some general provisions of the Copyright Act, such as certain forms of permitted use or even some contractual solutions, has been limited. In the amendments to the Law on the System of Common Courts passed in July 2017, the legislator introduced an extraordinary solution (Art. 175f), which allows the State Treasury to acquire, under an administrative decision, author’s economic rights to computer programs used to operate the IT systems of courts. This regulation is chaotic, imprecise and its wording gives rise to many questions. Above all, it is not clear whether the decision results in the transfer of rights, expropriation or the grant of a compulsory license. In the following research paper, this solution is discussed in general terms from the perspective of copyright law, constitutional law, public procurement law, and the relevant provisions of the Berne Convention.
Keywords: computer program, copyright law, constitutional law, expropriation, compulsory license
prof. dr hab. Ryszard Markiewicz
profesor doktor habilitowany nauk prawnych, związany z Katedrą Prawa Własności Intelektualnej na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego
Dozwolony użytek jako normatywna podstawa ograniczenia ochrony autorskich dóbr osobistych – autokorekty
W artykule przyjęto, że przepisy o dozwolonym użytku uprawniają do wkraczania w autorskie dobra osobiste w zakresie, w którym „zwalniają” one korzystającego z przestrzegania wymogów wynikających z ochrony autorskich dóbr osobistych. Zakres tego zwolnienia wynika bądź z wyraźnych postanowień przepisów o dozwolonym użytku bądź z istoty i celu danej postaci tego użytku. Przepisy te osłabiają ochronę autorskich dóbr osobistych. Korekta tego zawężenia ochrony dóbr osobistych jest możliwa na gruncie testu trójstopniowego z dyrektywy 2001/29/WE bądź art. 35 pr. aut. Po wygaśnięciu autorskich praw majątkowych, uprzednio ograniczenie zakresu dozwolonego użytku ze względu na przepisy o dozwolonym użytku jest utrzymane w mocy.
Słowa kluczowe: wyłączenia i ograniczenia, autorskie dobra osobiste, dozwolony użytek, test trójstopniowy
Permitted use of protected works as a normative basis for limitation of the protection of moral rights. Self-corrections
In the article the author assumes that the provisions on permitted use of protected works [exceptions and limitations] narrow down the scope of protection of author’s moral rights. For example, in the case of parody, the protection of integrity of work on which it is based and recognition of authorship of that work is weakened. Its results either from express provisions of copyright law on exceptions and limitations or from the essence and purpose of the given form of such uses. It is possible to correct this narrowing down of the protection of moral rights on the basis of the three-step test from Directive 2001/29/EC or Art. 35 of the Polish Act on Copyright and Neighbouring Rights. After expiration of copyright, the earlier limitation of the scope of moral rights by virtue of provisions on exceptions and limitations remains in force.
Keywords: exceptions and limitations, author’s moral rights, permitted use, three-step test
prof. dr hab. Andrzej Matlak
profesor nauk prawnych, kierownik Katedry Prawa Własności Intelektualnej na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie
Odtwarzanie programów telewizyjnych w miejscach dostępnych za opłatą wstępu jako odrębne pole eksploatacji
Analiza regulacji wynikających z konwencji międzynarodowych, prawa unijnego oraz ustawodawstw krajowych wskazuje, że zakres praw wyłącznych przyznanych podmiotom praw pokrewnych jest węższy niż praw autorskich przysługujących w odniesieniu do różnych rodzajów utworów. Szczególnym tego przykładem jest prawo do nadań programów organizacji radiowych i telewizyjnych. Jednym z pól eksploatacji mieszczącym się w zakresie tego prawa pokrewnego jest publiczne odtwarzanie programów telewizyjnych w miejscu dostępnym za opłatą wstępu.
W artykule omówiono regulacje dotyczące „publicznego odtwarzania programów telewizyjnych w miejscach dostępnych za opłatą wstępu” wynikające z konwencji rzymskiej z 1961 r., dyrektyw obowiązujących w Unii Europejskiej oraz polskiej ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Szczegółowej analizie poddano także wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 16 lutego 2017 r., w sprawie Verwertungsgesellschaft Rundfunk GmbH przeciwko Hettegger Hotel Edelweiss GmbH (C 641/15), odnoszący się do udostępniania programów telewizyjnych w pokojach hotelowych. W wyroku tym Trybunał podkreślił, że zakres przewidzianego w art. 8 ust. 3 dyrektywy 2006/115 prawa do publicznego udostępniania jest równoważny z zakresem prawa wynikającego art. 13 lit. d) konwencji rzymskiej (ograniczając go do „miejsc dostępnych publicznie za opłatą”). Wolą unijnego prawodawcy było bowiem powielenie w znacznej mierze postanowień konwencji rzymskiej ustanawiającej minimalny wymagany poziom ochrony, celem osiągnięcia jednolitego (minimalnego) poziomu ochrony wymaganego w UE (m.in. poprzez zapewnienie wyłącznego prawa do publicznego udostępniania programów telewizyjnych na warunkach przewidzianych w konwencji rzymskiej). TS UE zwrócił uwagę, że jeśli chodzi o przewidziany w art. 13 lit. d) konwencji rzymskiej warunek dotyczący opłaty wstępu, zakłada on opłatę żądaną konkretnie jako wynagrodzenie za publiczne udostępnianie programu telewizyjnego, a w związku z tym zapłaty za posiłek lub za napoje w restauracji lub w barze, gdzie są nadawane programy telewizyjne, nie uznaje się za opłatę wstępu w rozumieniu tego postanowienia.
W konsekwencji TS UE zajął stanowisko, że cena za pokój hotelowy nie jest, podobnie jak cena za usługę gastronomiczną, opłatą wstępu żądaną konkretnie jako wynagrodzenie za publiczne udostępnianie programu telewizyjnego lub radiowego, lecz stanowi przede wszystkim wynagrodzenie za usługę noclegu, do której dodane są, w zależności od kategorii hotelu, określone dodatkowe usługi, takie jak udostępnianie programów za pośrednictwem odbiorników będących na wyposażeniu pokojów, a cena za te usługi co do zasady jest zawarta w cenie za nocleg i nie jest wyodrębniona. W związku z tym, chociaż przekazywanie sygnału za pośrednictwem odbiorników telewizyjnych zainstalowanych w pokojach hotelowych stanowi świadczenie dodatkowej usługi, która ma wpływ na standard danego zakładu hotelowego i w konsekwencji na cenę pokoju, to jednak nie można uznać, że owo dodatkowe świadczenie jest oferowane w miejscu dostępnym publicznie za opłatą w rozumieniu art. 8 ust. 3 tej dyrektywy 2006/115.
Słowa kluczowe: prawa pokrewne, prawo do nadań programów telewizyjnych, publiczne odtwarzanie programów telewizyjnych w miejscach dostępnych za opłatą wstępu, udostępnianie programów telewizyjnych w pokojach hotelowych
Communicating television broadcasts to the public in places accessible against payment of an entrance fee as a separate field of use
An analysis of the regulations resulting from international conventions, EU law and national legislations shows that the scope of exclusive rights granted to holders of neighbouring rights is narrower than the scope of copyright in various kinds of works. A special example is the right to air broadcast of radio and television organisations. One of the fi elds of use within the scope of this neighbouring right is communicating TV broadcasts to the public in places accessible against payment of an entrance fee.
The article discusses the regulations on ‘communicating television broadcasts to the public communicating in places accessible against payment of an entrance fee’ resulting from the Rome Convention of 1961, the directives applicable in the EU and the Polish Act on Copyright and Neighbouring Rights. There is also a detailed analysis of the judgment issued by the Court of Justice of the European Union on 16 February 2017 in case Verwertungsgesellschaft Rundfunk GmbH v. Hettegger Hotel Edelweiss GmbH (C 641/15), concerning communicating of TV broadcasts to the public in hotel rooms. In this judgment the Court stressed that the scope of the right of communication to the public provided for in Art. 8(3) of Directive 2006/115 was the same as the scope of the right resulting from Art. 13(d) of the Rome Convention (limited to ‘places accessible against payment of an entrance fee’). The intention behind the EU directive was largely to copy the provisions of the Rome Convention, which establishes the minimum required level of protection, in order to achieve uniform (minimum) protection required across the EU (including by guaranteeing an exclusive right to communicate TV broadcasts to the public under the conditions set out in the Rome Convention). The CJEU has pointed out that the condition stipulated in Art. 13(d) of the Rome Convention, concerning the payment of an entrance fee, presupposes that the fee is requested specifically in return for a communication to the public of a TV broadcast and that consequently amounts paid for a meal or drinks in a restaurant or in a bar where TV broadcasts are aired is not regarded as a payment of an entrance fee within the meaning of that provision. Accordingly, the CJEU has assumed that the price of a hotel room is not – like the price of a meal – an entrance fee requested specifically in return for a communication to the public of a radio or television broadcast, but constitutes the consideration for, principally, the accommodation service, to which, according to the hotel category, certain additional services are added, such as the communication of broadcasts by means of receiving equipment in the rooms, and the price of such services is normally included in the price of the overnight stay and not mentioned as a separate item. Consequently, even though distribution of a signal by means of TV and radio sets installed in hotel rooms constitutes an additional service which has an influence on the hotel’s standing and, therefore, on the price of rooms, it cannot be considered that that additional service is offered in a place accessible to the public against payment of an entrance fee within the meaning of Art. 8 (3) of Directive 2006/115.
Keywords: neighbouring rights, right to air TV broadcasts, communication of TV broadcasts to the public in places accessible against payment of an entrance fee, making TV broadcasts available in hotel rooms
Jerzy Pisuliński
Uniwersytet Jagielloński
Licencja na oprogramowanie a rozporządzanie rzeczą
Coraz więcej otaczających nas rzeczy codziennego użytku wyposażonych jest w programy komputerowe. Programy te nie tylko zapewniają działanie określonych podzespołów, lecz także umożliwiają realizację dodatkowych funkcji lub korzystanie z dodatkowych usług, zapewnianych przez producentów tych rzeczy lub ich sprzedawców. W artykule podjęto próbę odpowiedzi na dwa pytania: 1) jakiego rodzaju relacja prawna łączy nabywcę rzeczy z podmiotem praw autorskich do używanego w rzeczy oprogramowania i 2) czy osoba trzecia, na którą nabywca przenosi własność lub oddaje rzecz do używania, nabywa, a jeśli tak, to jakie prawa do programu zainstalowanego w rzeczy. Autor rozważa różne możliwe warianty w przypadku, gdy program został zainstalowany w rzeczy i ta rzecz zostaje następnie sprzedana innej osobie : a) nabywcy rzeczy zostaje udzielona licencja przez podmiot praw do programu komputerowego; b) nabywcy rzeczy zostaje udzielona sublicencja przez producenta rzeczy (licencjobiorca); c) nabywca może korzystać z programu na podstawie licencji ustawowej. Autor opowiada się za trzecim wariantem. Nabywca jest także uprawniony do udostępnienia takiej rzeczy do używania. Wydaje się, że nie prowadzi to generalnie do obejścia prawa przyznanego podmiotowi praw autorskich do takiego programu do kontroli dalszych wypożyczeń programu lub jego kopii.
Słowa kluczowe: licencja, program komputerowy, rozporządzanie rzeczą
Software licence and disposition of a thing
An increasing number of everyday things surrounding us come with embedded computer programs. Those programs not only ensure the operation of specific sub-assemblies, but also enable the manufacturers or sellers of those things to offer of additional functions or additional services. This paper will attempt to answer two questions: 1) what is the legal relationship between the buyer of the thing and the holder of copyright in the software embedded in that thing and 2) whether a third party, to whom the buyer of the thing decides to sell it or to transfer it for use, acquires any rights in the program installed in that thing and, if so, what rights. The authors considers different options in the case where a computer program has been pre-installed in the thing and such a thing is subsequently sold to another person: a) the buyer of the thing is granted a licence by the holder of copyright in the computer program; b) the buyer of the thing is granted a sub-license by the manufacturer of the thing (the licensee); c) the buyer is allowed to use the program under a statutory licence. The author argues for the last option. The buyer is also allowed to rent such a thing. It seems that in principle it does not enable circumvention of the right to control further rental of the program or copies thereof, which right is vested in the holder of copyright in such a program.
Keywords: licence, computer program, disposition of a thing
Janusz Raglewski
Uniwersytet Jagielloński
Ściganie sprawców przestępstw z ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (kilka uwag z perspektywy obrońcy)
Słowa kluczowe: przestępstwa z ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, przestępczość internetowa
Prosecuting perpetrators of offences defined in the Act on Copyright and Related Rights (several remarks from a defence lawyer’s perspective)
The analysis presented in this short article focuses on selected issues related to criminal liability for criminal acts penalised in the applicable Act on Copyright and Related Rights from the perspective of a defence lawyer. The prosecution of perpetrators of this type of offences requires overcoming many difficulties. They have grown, especially in the face of the emergence of new technologies, which constitute a significant challenge for the traditional juridical formulas of criminal law.
Keywords: offences defined in the Act on Copyright and Related Rights, internet crime
Tomasz Targosz
Uniwersytet Jagielloński
Naruszenia dóbr osobistych w Internecie – rewolucja orzecznictwa
Słowa kluczowe: linkowanie, dobra osobiste, naruszenie dóbr osobistych, publiczne udostępnienie, rozpowszechnienie
Personality rights infringements on the Internet – a revolution in case law
This article deals with two seemingly unconnected topics. The first is whether placing a link to content infringing third party personality rights should be in itself regarded as an infringement. Polish courts addressed this issue relatively early in a well-known decision of the Court of Appeal in Kraków. In this decision, thoroughly analysed by Karolina, the Court held that placing such a link could amount to an infringement as it made the infringing content available to a greater number of people. The issue of the legal significance of providing links returned in a series of CJEU’s decisions on the scope of the right of communication to the public in copyright law, such as Svensson or GS Media cases. The reasoning applied by the CJEU differed from the one initially adopted by the Court of Appeal in Kraków in that the increase in the number of persons who actually got access to the linked content was deemed irrelevant. Instead, the CJEU developed a rather dubious criterion of a ‘new public’. While it is not necessary to apply the same criteria to linking in copyright law and in non-harmonised civil law governing the protection of personality rights, it is nevertheless tempting to follow the same principles, one obvious reason being the coherence of the national legal system. The problem can be, however, approached from a different angle. One could ask what an ‘infringement’ of a personality right really means. This issue has so far attracted surprisingly little attention from the courts and legal commentators, but interestingly a decision dealing with it was also issued with respect to the internet environment. The Polish Supreme Court applied a very wide understanding of the term ‘infringement’, whereby any action that eventually results in an infringement may be found illegal. Under this approach links could be considered infringements in their own right. What the Supreme Court failed to notice was that such a broad understanding of ‘infringement’ could not exist without some limiting instruments, especially the concept of duty (of care) that must be violated by the defendant. Otherwise the scope of liability would be intolerably broad. This addition of the duty of care may also help solve the first problem: placing a link to infringing content can constitute an infringement only when the person providing the link has failed to apply the required degree of care. Because of how ubiquitous links are, those who provide links cannot be burdened with an excessive obligation of verifying the legality of the linked content. Links to infringing content should therefore be considered infringing only in the rare cases when the party providing them clearly ‘makes the linked content its own’ or disregards its obvious unlawfulness.
Keywords: linking, personality rights, infringement of personality rights, making available to the public, dissemination
Elżbieta Wojcieszko-Głuszko
Uniwersytet Jagielloński
Przedstawienie znaku towarowego w zgłoszeniu – zagadnienia wybrane
Słowa kluczowe: trójwymiarowy znak towarowy, kolor per se, kombinacja kolorów bez wyraźnie zaznaczonych konturów, dźwiękowy znak towarowy, pozycyjny znak towarowy, hologramowy znak towarowy, ruchomy znak towarowy, graficzne przedstawienie znaku towarowego
Presentation of a trademark in the application − selected issues
This article discusses the issue of an adequate representation of a trademark (in particular an unconventional trademark form, such as shape, colour per se or a combination of colours without delineated contours, sound, position, hologram or motion) in the application for a protective right, as one of the key factors for determining the scope of the protection sought. The evaluation of the rules for presenting a trademark in the application in the context of Rule 3 (4–9) of the Regulations under the Singapore Treaty on the Law of Trademarks (as in force on 1 November 2011), by which Regulations Poland is bound, reveals the need for further modification of the analysed provisions of § 6 of the Regulation of the Prime Minister of 8 December 2016 on the filing and processing of trademark applications, which came into force on 24 December 2016 (Polish official journal Dz. U. 2016, item 2053). The need for legislative amendments is pointed out. They are necessary to ensure an adequate level of presenting trademarks with greater precision, thus facilitating the perception of non-conventional trademarks by consumers.
Keywords: three-dimensional mark, color per se, combination of colors without delineated contours, sound mark, position mark, hologram mark, motion mark, graphical presentation of the trademark
Karolina Wyrwińska
Uniwersytet Jagielloński
Kilka uwag o fenomenie ekonomii współdzielenia w kontekście idei Open Science i narzędzi Creative Commons
Słowa kluczowe: konsumpcja kolaboratywna, ekonomia współdzielenia, licencje Creative Commons, wolna kultura, otwarty dostęp
A few comments about the sharing economy in a context of Open Science vision and Creative Commons tools
The concept of the sharing economy was used for the first time by professor Lawrence Lessig in 2008 to define a vision consisting in the sharing of services being provided and in co-creation, co-travelling, co-purchase, co-use, co-exploitation as well. The sharing economy appeared in opposition to consumerism and is based on collaborative consumption - a phenomenon named and described in the late 1970s. Nowadays, the sharing economy is experiencing its revival. It is expressed by an attitude to life which can be summarized as ‘share more, possess less’. The tenets of the sharing economy can be applied in the area of intellectual property rights with regard to Open Science and the related idea of Open Access. They both are the subject of scientific disputes, being criticised and glorified at the same time. The assumptions of Open Science are fulfilled by the legal tools (licences) prepared by Creative Commons – a non-profit organisation. This article presents the phenomenon of the sharing economy in a context of measures taken by the Free Culture and Open Science movements.
Keywords: collaborative consumption, sharing economy, Creative Commons licences, free culture, open access
dr Michał Wyrwiński
Uniwersytet Jagielloński
Wstrzymanie wykonania obowiązku przeprosin na skutek naruszenia dóbr osobistych przed złożeniem skargi kasacyjnej
Polski kodeks postępowania cywilnego nie przewiduje wyraźnej regulacji dotyczącej wstrzymania wykonania prawomocnego wyroku sądu, w okresie, gdy strona jest jeszcze uprawniona do złożenia skargi kasacyjnej do Sądu Najwyższego. Literalna treść przepisów przewiduje taką możliwość dopiero wraz ze złożeniem skargi kasacyjnej. Choć istnieją wyjątki od tej zasady, to nie dotyczą one wyroku na mocy którego nałożony został obowiązek złożenia tzw. przeprosin, w sprawach dotyczących naruszenia dóbr osobistych.
Przedmiotem analizy niniejszego artykułu jest możliwość stosowania konstrukcji zabezpieczenia roszczenia, jako tej instytucji, na podstawie której można domagać się wstrzymania wykonania wyroku w zakresie publikacji przeprosin. Zabezpieczenie mogłoby być ustanowione do czasu bezskutecznego upływu terminu na złożenie skargi kasacyjnej do Sądu Najwyższego, a w razie złożenia skargi kasacyjnej wraz z wnioskiem o wstrzymanie wykonania wyroku prawomocnego, do czasu rozstrzygnięcia tego wniosku przez właściwy sąd.
Przedstawiona w artykule argumentacja, wskazuje na to, że konstrukcja zabezpieczenia roszczenia procesowego, nadaje się do zastosowania i może spełnić funkcje w zakresie koniecznym do należytej ochrony interesów stron, której przysługuje prawo do złożenia wniosku o wstrzymanie wykonania prawomocnego wyroku.
Słowa kluczowe: wstrzymanie wykonania wyroku, przeprosiny, zabezpieczenie roszczeń
Suspension of enforcement of the duty to publish ‘apologies’ for infringements of personality rights before filing a cassation appeal
The Polish Code of Civil Procedure does not contain any express regulation concerning suspension of the enforcement of a valid court judgment in the period when the party still has the right to file a cassation appeal with the Supreme Court. The literal wording of the provisions permits doing so only once a cassation appeal has been filed. Although there are exceptions to this rule, they do not concern judgments under which a person is requested to publish a so-called apology in cases concerning infringements of personality rights. In this article, the analysis concerns the possibility of applying the construction of interim relief as a mechanism on whose basis one can demand suspension of judgment enforcement to the extent of publishing an apology. The interim relief might be established until ineffective lapse of the time limit for filing a cassation appeal with the Supreme Court or, in case of filing a cassation appeal accompanied by an application for the enforcement of a valid judgment to be suspended, until the application has been examined by the relevant court. The arguments presented in the article indicate that the construction of interim relief with respect to a claim proffered in a suit is capable of application and can fulfil the function to the extent necessary to accord adequate protection to the interests of the party entitled to apply for the enforcement of a valid judgment to be suspended.
Keywords: suspension of judgment enforcement, apology, interim relief
