Wymóg podwójnej karalności oraz zgody skazanego jako przesłanki przejęcia kary pozbawienia wolności do wykonania według konwencji strasburskiej o przekazywaniu osób skazanych
dr hab. Barbara Nita-Światłowska
Autorka jest profesorem Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie oraz sędzią Sądu Apelacyjnego w Krakowie (ORCID: 0000-0003-2815-4119).
Wymóg podwójnej karalności oraz zgody skazanego jako przesłanki przejęcia kary pozbawienia wolności do wykonania według konwencji strasburskiej o przekazywaniu osób skazanych
Konwencja o przekazywaniu osób skazanych, sporządzona w Strasburgu 21.03.1983 r., została ratyfikowana przez Rzeczpospolitą Polską 8.11.1994 r. Polska przyjęła również sporządzony w Strasburgu 18.12.1997 r. protokół dodatkowy do tej konwencji. Wskazana konwencja określa jeden z wielu reżimów prawnych, w oparciu o które Rzeczpospolita Polska przejmuje do wykonania karę pozbawienia wolności prawomocnie orzeczoną w innym państwie. Powoduje to konieczność określenia sytuacji, w których aktualizują się uregulowania konwencyjne. Spośród określonych w art. 3 ust. 1 przesłanek, które limitują możliwość przekazania na podstawie Konwencji o przekazywaniu osób skazanych, szczególnie rozumienie dwóch, warunku podwójnej karalności oraz zgody skazanego, nasuwa trudności interpretacyjne, które potęguje to, że językiem autentycznym konwencji nie jest język polski.
Słowa kluczowe: współpraca międzynarodowa w sprawach karnych, postępowanie karne, Konstytucja, kara pozbawienia wolności, osoby skazane
dr hab. Barbara Nita-Światłowska
The author is a professor of the Cracow University of Economics and a judge of the Court of Appeal in Krakow (ORCID: 0000-0003-2815-4119).
Requirement of Double Punishability and the Sentenced Person’s Consent as Conditions for Taking over the Administration of a Penalty of Deprivation of Liberty Pursuant to the Strasbourg Convention on the Transfer of Sentenced Persons
The Convention on the Transfer of Sentenced Persons, done at Strasbourg on 21 March 1983, was ratified by the Republic of Poland on 8 November 1994. Poland adopted also the Additional Protocol to the Convention, done at Strasbourg on 18 December 1997. The aforementioned Convention sets out one of the many legal regimes on whose basis the Republic of Poland takes over the administration of penalties of deprivation of liberty imposed by final judgments in other states. This makes it necessary to determine the situations when the Convention’s regulations are realized. Among the conditions specified in Article 3(1), which limit the possibility of transfer on the basis of the Convention on the Transfer of Sentenced Persons, particular interpretation difficulties arise in the context of two conditions: double punishability of the offence (in both states) and consent of the sentenced person. The difficulties are aggravated by the fact that Polish is not an official language of the Convention.
Keywords: international cooperation in criminal matters, criminal proceedings, Constitution, penalty of deprivation of liberty, sentenced persons
Bibliografia:
Falkiewicz A., Warunek podwójnej przestępności w instytucji tzw. przekazywania skazanych. Glosa do postanowienia SA w Krakowie z 5.07.2016 r., II AKz 227/16, „Europejski Przegląd Sądowy” 2016/12.
Gardocki L., Podwójna przestępność czynu w prawie ekstradycyjnym [w:] Problemy nauk penalnych. Prace ofiarowane Pani Profesor Oktawii Górniok, Katowice 1996.
Hofmański P., Sadzik E., Zgryzek K., Kodeks postępowania karnego, t. 3, Komentarz do artykułów 468–682, Warszawa 2012.
Hofmański P., Sakowicz A., Reguły kolizyjne w obszarze międzynarodowej współpracy w sprawach karnych, „Państwo i Prawo” 2006/11.
Nita B., Europejski nakaz aresztowania – europeizacja prawa karnego a standardy konstytucyjne państw członkowskich UE, „Państwo i Prawo” 2007/5.
Nita B., Światłowski A., Linguistic Pluralism and Interpretation of European Law in the Third Pillar, Discussed with Reference to the Example of Article 54 of the Convention Implementing the Schengen Agreement [w:] Interpretation of Law in the Global Word: from Particularism to a Universal Approach, red. J. Jemielniak, P. Mikłaszewicz, Berlin 2010.
Nita-Światłowska B. [w:] Kodeks postępowania karnego. Komentarz, red. J. Skorupka, Warszawa 2018.
Nita-Światłowska B., Możliwość orzeczenia kary dożywotniego pozbawienia wolności bez dostępu do warunkowego przedterminowego zwolnienia jako przeszkoda ekstradycyjna wynikająca z Europejskiej Konwencji Praw Człowieka, „Europejski Przegląd Sądowy” 2017/6.
Płachta M., Glosa do postanowienia SN z 14.01.2004 r., V KK 319/03, OSP 2004/11.
Płachta M., Przekazywanie skazanych pomiędzy państwami, Kraków 2003.
Płachta M., Przekazywanie skazanych w Unii Europejskiej: model sui generis czy twórcze rozwinięcie tradycyjnego systemu?, „Studia Europejskie” 2007/4.
Sakowicz A. [w:] Kodeks karny. Część szczególna, t. 2, Komentarz. Art. 222–316, red. M. Królikowski, R. Zawłocki, Warszawa 2017.
Steinborn S. [w:] Kodeks postępowania karnego. Komentarz, t. 2, Komentarz do art. 425–673 k.p.k., red. L.K. Paprzycki, Warszawa 2013.
Steinborn S. [w:] Kodeks postępowania karnego. Komentarz, t. 2, Komentarz do art. 425–673 k.p.k., red. L.K. Paprzycki, LEX 2013.
Wąsek A. [w:] O. Górniok, S. Hoc, M. Kalitowski, S.M. Przyjemski, Z. Sienkiewicz, J. Szumski, L. Tyszkiewicz, A. Wąsek, Kodeks karny. Komentarz, t. 2, Gdańsk 2005.
Zielińska E., Serzysko A., Przekazywanie skazanych na kary pozbawienia wolności, Warszawa 2015.
dr hab. Maciej Siwicki, LL.M. (Goethe Univ. FfM)
Autor jest adiunktem na Wydziale Politologii i Studiów Międzynarodowych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu (ORCID: 0000-0002-3120-0211).
Klika uwag na temat ochrony infrastruktury krytycznej w internecie na tle dyrektywy NIS i jej transpozycji do polskiego porządku prawnego
Niniejsze opracowanie poświęcone zostało ocenie sposobu transpozycji dyrektywy NIS do polskiego systemu prawnego, ze szczególnym zwróceniem uwagi na kwestie terminologiczne oraz obowiązki nakładane na dostawcę usług świadczonych w internecie związane z zapewnieniem bezpieczeństwa i zarządzaniem ryzykami w wykorzystywanych przez nich sieciach i systemach informatycznych, a także z zapobieganiem i minimalizowaniem wpływu incydentów oraz z ich zgłaszaniem. Dodatkowo celem opracowania jest udzielenie odpowiedzi na pytanie, czy wskazane regulacje normatywne mogą stanowić skuteczne narzędzie w ochronie infrastruktury krytycznej w internecie.
Słowa kluczowe: infrastruktura krytyczna, cyberprzestępczość, internet, dyrektywa NIS, infrastruktura cyfrowa, usługa cyfrowa
dr hab. Maciej Siwicki, LL.M. (Goethe Univ. FfM)
The author is an assistant professor at the Faculty of Political Sciences and International Studies of the Nicolaus Copernicus University in Toruń (ORCID: 0000-0002-3120-0211).
Several Remarks about Protection of Critical Infrastructures on the Internet against the Backcloth of the NIS Directive and Its Transposition into the Polish Legal Order
This paper contains an assessment of the way NIS Directive was transposed into the Polish legal system. Special attention is paid to terminological issues and the duties imposed on providers of services supplied via the Internet, said duties connected with ensuring security and managing risks in the networks and IT systems they use, preventing and mitigating the impact of incidents, and incident reporting. In addition, the paper aims to answer the question whether the aforementioned normative regulations can be an efficient tool in protecting critical infrastructure on the Internet.
Keywords: critical infrastructure, cybercrime, the Internet, NIS Directive, digital infrastructure, digital service
Bibliografia:
Kowalik-Bańczyk K., Sposoby regulacji handlu elektronicznego w prawie wspólnotowym i międzynarodowym, Kraków 2006.
Noormohammadpour M., Raghavendra C.S., Datacenter Traffic Control: Understanding Techniques and Trade-offs, https://www.researchgate.net/publication/321744877_Datacenter_Traffic_Control_Understanding_Techniques_and_Trade-offs (dostęp: 1.08.2019 r.).
Schallbruch M., Die EU-Richtlinie über Netz- und Informationssicherheit: Anforderungen an digitale Dienste, „Computer und Recht” 2016/10.
Siwicki M., Nowe formy eksploatacji utworów w chmurze obliczeniowej, cz. 1 i 2, „Monitor Prawniczy” 2015/20–21.
Siwicki M., Przetwarzanie danych informatycznych w chmurach obliczeniowych: wybrane aspekty prawnokarne i procesowe, „Palestra” 2015/1–2.
TeleTrusT, IT-Sicherheitsgesetz und Datenschutz-Grundverordung: Handreichung zum „Stand der Technik” technischer und organisatorischer Maßnahmen 2018, https://www.teletrust.de/fileadmin/docs/fachgruppen/ag-stand-der-technik/TeleTrusT-Handreichung_Stand_der_Technik_-_Ausgabe_2018.pdf (dostęp: 1.08.2019 r.).
dr Tomasz Ostropolski
Autor jest pracownikiem Komisji Europejskiej.
Pojęcie organu sądowego w ramach współpracy wymiarów sprawiedliwości w sprawach karnych
Konstytutywną cechą współpracy wymiarów sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawach karnych jest sądowy charakter organów, których orzeczenia mają podlegać wzajemnemu uznawaniu i związany z tym wymóg wyeliminowania czynnika politycznego. Artykuł omawia problemy z definicją tego pojęcia, które – pomimo literalnego osadzenia w legislacji i orzecznictwie unijnym – przez długi czas nie było jednolicie rozumiane, zaś praktyka państw, zwłaszcza w procedurze europejskiego nakazu aresztowania ENA), była rozbieżna. Szczególna uwaga poświęcona jest nowszym wyrokom Trybunału Sprawiedliwości bezpośrednio nakierowanym na pojęcie organów sądowych i akcentującym jego autonomiczny charakter w prawie unijnym. Wpływ tych wyroków na praktykę państw członkowskich może być istotny, choć pozostawia znaki zapytania, zwłaszcza co do dopuszczalności uznania prokuratury za organ sądowy w procedurze ENA. W tym kontekście autor zwraca uwagę także na nową linię orzeczniczą Trybunału Sprawiedliwości wskazującą na zahamowanie entuzjazmu wobec nieskrępowanego modelu wzajemnego uznawania orzeczeń oraz na możliwość wzruszenia domniemania wzajemnego zaufania.
Słowa kluczowe: organy sądowe, europejski nakaz aresztowania, zasada ne bis in idem, wzajemne uznawanie
dr Tomasz Ostropolski
The author is employed by the European Commission.
The Notion of ‘Judicial Authority’ in Judicial Cooperation in Criminal Matters
The judicial nature of the authorities whose judgments are to be mutually recognized and the related elimination of a political factor are inherent features of judicial cooperation in criminal matters. The article discusses the problems with defining this notion. Despite being well-established in EU legislation and case law, this notion was not uniformly understood for a long time, as demonstrated by discrepancies in the Member States' practice, notably under the European Arrest Warrant procedure A special attention is focused on recent judgments of the Court of Justice, which directly discuss the notion of judicial authorities and stress the notion’s autonomous character in EU law. The impact of those judgments may be substantial, even if there remain unanswered questions, especially about to the possibility of recognizing the prosecution service as a judicial authority under the EAW procedure. In this context, the author draws attention to a new line of case law of the Court of Justice, which proves a reduced enthusiasm towards an unrestricted model of mutual recognition and points at a possibility of rebutting the presumption of mutual trust.
Keywords: judicial authorities, European Arrest Warrant, ne bis in idem principle, mutual recognition
Bibliografia:
Barwina Z., Zasada wzajemnego uznawania w sprawach karnych, Warszawa 2012.
Bogdanowicz P., Taborowski M., Brak niezależności sądów krajowych jako uchybienie zobowiązaniu w rozumieniu art. 258 TFUE, „Europejski Przegląd Sądowy” 2018/1–2.
Buczma S., Kierzynka R., Europejski Nakaz Dochodzeniowy. Nowy model współpracy w sprawach karnych w Unii Europejskiej, Warszawa 2018.
Burchett J., CJEU: European Arrest Warrants and independence of public prosecutors, http://eulawanalysis.blogspot.com/2019/06/cjeu-european-arrest-warrants-and.html (dostęp: 2.08.2019 r.).
Carrera S., Guild E., Hernanz N., Europe’s most wanted? Recalibrating Trust in the European Arrest Warrant System, „CEPS Special Report” 2013/3.
Frąckowiak-Adamska A., Granice wzajemnego zaufania w Przestrzeni Wolności, Bezpieczeństwa i Sprawiedliwości, „Europejski Przegląd Sądowy” 2014/2.
Górka M., Zasada wzajemnego uznawania w prawie Unii Europejskiej, Warszawa 2014.
Grabowska-Moroz B., Zaufanie bez wzajemności – czyli europejski nakaz aresztowania w czasach kryzysu praworządności. Refleksje na kanwie sprawy Celmer, „Kwartalnik o Prawach Człowieka” 2018/1–2.
Grzelak A., Ostropolski T., Współpraca wymiarów sprawiedliwości w sprawach karnych i współpraca policyjna, Warszawa 2011.
Klip A., European Criminal Law, Cambridge 2016.
Kuczyńska H., „Umorzenie prokuratorskie” jako podstawa do zastosowania zasady ne bis in idem w stosunkach między państwami członkowskimi Unii Europejskiej – glosa do wyroku Sądu Najwyższego z 19.07.2017 r., V KK 92/17, „Europejski Przegląd Sądowy” 2018/7.
Lach A., Glosa do wyroku TS z dnia 29 czerwca 2016 r., C-486/14, „Przegląd Sądowy” 2017/11–12.
Lewandowski W., Pomiędzy Scyllą zawieszenia wzajemnego zaufania i Charybdą fragmentaryzacji standardu ochrony prawa podstawowego – dylematy Trybunału Sprawiedliwości w wyroku C-216/18 PPU, LM, „Europejski Przegląd Sądowy” 2019/2
Mitsilegas V., EU Criminal Law after Lisbon, Oxford 2016.
Mitsilegas V., Carrera S., Eisele K., The End of the Transitional Period for Police and Criminal Justice Measures Adopted before the Lisbon Treaty. Who Monitors Trust in the European Justice Area?, Brussels 2014.
Nita B., O zasadzie ne bis in idem w świetle art. 54 Konwencji wykonawczej z Schengen, „Europejski Przegląd Sądowy” 2006/7.
Nita-Światłowska B., Europejski nakaz aresztowania – ograniczona zasada wzajemnego zaufania, „Kwartalnik o Prawach Człowieka” 2018/1–2.
Ostropolski T., Naruszenie praw podstawowych jako przesłanka odmowy wykonania ENA – uwagi do wyroku Trybunału Sprawiedliwości z 5.04.2016 r. w sprawach połączonych C-404/15 Aranyosi i C-659/15 PPU Căldăraru, „Europejski Przegląd Sądowy” 2016/11.
Ostropolski T., The CJEU as a Defender of Mutual Trust, „New Journal of European Criminal Law” 2015/2.
Ostropolski T., Zasada proporcjonalności a europejski nakaz aresztowania, „Europejski Przegląd Sądowy” 2013/3.
Peers S., EU Justice and Home Affairs Law, t. 2, EU Criminal Law, Policing, and Civil Law, Oxford 2016.
Sakowicz A., Glosa do wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 29 czerwca 2016 r. w sprawie C-486/14, Postępowanie karne przeciwko Piotrowi Kossowskiemu, „Białostockie Studia Prawnicze” 2017/1.
Sakowicz A., Zasada ne bis in idem w prawie karnym w ujęciu paneuropejskim, Białystok 2011.
Sołtysińska A., Zasada ne bis in idem z art. 54 konwencji wykonawczej z Schengen, „Europejski Przegląd Sądowy” 2007/12.
Willems A., The Court of Justice of the European Union’s Mutual Trust Journey in EU Criminal Law: From a Presumption to (Room for) Rebuttal, „German Law Journal” 2019/4.
prof. zw. dr hab. Hanna Gronkiewicz-Waltz
Autorka jest kierownikiem Zakładu Prawa Administracyjnego Gospodarczego i Bankowego na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego (ORCID: 0000-0003-0386-6531).
Gwarancje niezależności krajowego banku centralnego – glosa do wyroku Trybunału Sprawiedliwości z 26.02.2019 r., sprawy połączone C-202/18 i C-238/18, Ilmārs Rimšēvičs i Europejski Bank Centralny przeciwko Republice Łotewskiej
Niezależność krajowych banków centralnych jest jedną z głównych zasad, na których opiera się Unia Walutowa. Wynika zarówno z Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (art. 282), jak i ze Statutu Europejskiego Systemu Banków Centralnych i Europejskiego Banku Centralnego, który jest również aktem prawa pierwotnego. Trybunał Sprawiedliwości po raz pierwszy miał okazję zająć się trybem pozbawienia urzędu prezesa Banku Centralnego Łotwy. Wyrok TS z 26.02.2019 r., C-202/18 i C-238/18, Ilmārs Rimšēvičs i Europejski Bank Centralny przeciwko Republice Łotewskiej, ma charakter precedensowy, ponieważ Trybunał uchylił decyzję organu wewnętrznego państwa członkowskiego.
Słowa kluczowe: Europejski Bank Centralny, krajowy bank centralny, niezależność, prawo wewnętrzne, prawo europejskie, Trybunał Sprawiedliwości
prof. zw. dr hab. Hanna Gronkiewicz-Waltz
The author is the Head of the Administrative, Commercial and Banking Law Department at the Faculty of Law and Administration, University of Warsaw (ORCID: 0000-0003-0386-6531).
Guarantees of Independence of the National Central Bank. Commentary on Court of Justice Judgment of 26 February 2019, in Joined Cases C-202/18 and C-238/18, Ilmārs Rimšēvičs and European Central Bank v. Republic of Latvia
The independence of national central banks is one of the main principles on which the Monetary Union is founded. It follows both from the Treaty on the functioning of the European Union (Article 282), and from the Statute of the European System of Central Banks and the European Central Bank, which is also an instrument of primary law. The Court of Justice had its first opportunity to deal with the procedure of relieving the governor of the national central bank from office. CJ judgment of 26 February 2019, C-202/18 and C-238/18, Ilmārs Rimšēvičs and European Central Bank v. Republic of Latvia, sets a precedent, because the Court set aside a decision of a Member State’s national authority.
Keywords: European Central Bank, national central bank, independence, national law, EU law, Court of Justice
Bibliografia:
Adam R. [w:] R. Adam, M. Safjan, A. Tizzano, Zarys prawa Unii Europejskiej, Warszawa 2014.
Alesina A., Summers L.H., Central bank independence and macroeconomic performance: some comparative evidence, „Journal of Money, Credit and Banking” 1993/2.
Bast J., Autonomy in Decline? Commentary on Rimšēvičs and ECB v Latvia, https://verfassungsblog.de/autonomy-in-decline-a-commentary-on-rimsevics-and-ecb-v-latvia/ (dostęp: 3.08.2019 r.).
Gronkiewicz-Waltz H., Bank centralny. Od gospodarki planowej do rynkowej. Zagadnienia administracyjnoprawne, Warszawa 1994.
Gronkiewicz-Waltz H., Europejska Unia Gospodarcza i Walutowa, Warszawa 2011.
Gronkiewicz-Waltz H., Ewolucja pozycji banku centralnego w świetle zmian w prawie bankowym, „Państwo i Prawo” 1990/6.
Gronkiewicz-Waltz H., Narodowy Bank Polski a naczelne organy władzy i administracji państwowej, „Państwo i Prawo” 1988/4.
Gronkiewicz-Waltz H., Zarządzanie Europejskim Bankiem Centralnym w poszerzonej Unii Walutowej [w:] Nauki ekonomiczne wobec problemów współczesnej gospodarki. Księga pamiątkowa z okazji 40-lecia Wydziału Ekonomicznego UMCS, red. J. Węcławski, Lublin 2005.
Grzesiak M., Europejski Bank Centralny, Toruń 2004.
Hetzel R.L, Central banks’ independence in historical perspective: A review essay, „Journal of Monetarny Economics” 1990/1.
Kosikowski C., Publiczne prawo bankowe, Warszawa 1999.
Lamfalussy A., Central banks, governments and the European monetary unification process, „BIS Working Papers” 2006/201.
Nowak-Far A., Unia Gospodarcza i Walutowa w Europie, Warszawa 2011.
Pošiūnas G., Žygas L., National experiences in adressing the issue of independence in central bank statutes [w:] European Central Bank, Legal aspects of the European system of central banks. Liber amicorum Paolo Zamboni Garavelli, Frankfurt am Main 2005.
Sarmiento D., Crossing the Baltic Rubicon, https://despiteourdifferencesblog.wordpress.com/2019/03/04/crossing-the-baltic-rubicon/ (dostęp: 3.08.2019 r.).
Smits R., ECJ annuls a nationale measure against an independent central banker, https://europeanlawblog.eu/2019/03/05/ecj-annuls-a-national-measure-against-an-independent-central-banker/ (dostęp: 3.08.2019 r.).
Wojtyna A., Niezależność banku centralnego a teoria ekonomii: główne sporne kwestie, „Bank i Kredyt” 1995/4.
Wójtowicz K., Granice przekazania kompetencji na rzecz Unii Europejskiej w świetle dokonanej przez Trybunał Konstytucyjny wykładni art. 90 ust. 1 konstytucji RP [w:] Potentia non est nisi da bonum. Księga jubileuszowa dedykowana Profesorowi Zbigniewowi Witkowskiemu, red. M. Serowaniec, A. Bień-Kacała, A. Kustra-Rogatka, Toruń 2018.
dr hab. Anna Magdalena Kosińska
Autorka jest adiunktem w Katedrze Prawa Unii Europejskiej Instytutu Europeistyki Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II (ORCID: 0000-0002-0915-874X).
Odmowa przyznania lub cofnięcie statusu uchodźcy – glosa do wyroku Trybunału Sprawiedliwości z 14.05.2019 r., sprawy połączone M przeciwko Ministerstvo vnitra (C-391/16,) oraz X (C-77/17) i X (C-78/17) przeciwko Commissaire général aux réfugiés et aux apatrides
W wyroku z 14.05.2019 r. w sprawach połączonych M przeciwko Ministerstvo vnitra (C 391/16,) oraz X (C-77/17) i X (C-78/17) przeciwko Commissaire général aux réfugiés et aux apatrides Trybunał Sprawiedliwości stwierdził, że art. 14 ust. 4–6 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/95/UE z 13.12.2011 r. w sprawie norm dotyczących kwalifikowania obywateli państw trzecich lub bezpaństwowców jako beneficjentów ochrony międzynarodowej, jednolitego statusu uchodźców lub osób kwalifikujących się do otrzymania ochrony uzupełniającej oraz zakresu udzielanej ochrony są ważne. Trybunał badał ważność ww. przepisów w świetle art. 78 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej oraz art. 18 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej.
Artykuł jest efektem realizacji projektu badawczego „Zarządzanie bezpieczeństwem w prawie i polityce azylowej i powrotowej Unii Europejskiej w obliczu kryzysu migracyjnego” o numerze rejestracyjnym nr 2016/23/D/HS5/00404 finansowanego ze środków Narodowego Centrum Nauki.
Słowa kluczowe: odmowa statusu uchodźcy, cofnięcie statusu uchodźcy, ochrona międzynarodowa, non-refoulement, zagrożenie bezpieczeństwa państwa
dr hab. Anna Magdalena Kosińska
The author is an assistant professor at the Chair of European Union Law, Institute of European Studies, John Paul II Catholic University of Lublin (ORCID: 0000-0002-0915-874X).
Refusal to Grant Refugee Status or Revocation of Refugee Status. Commentary on Court of Justice Judgment of 14 May 2019, Joined Cases M v. Ministerstvo vnitra (C-391/16) and X (C-77/17) and X (C-78/17) v. Commissaire général aux réfugiés et aux apatrides
In its judgment of 14 May 2019 in Joined Cases M v. Ministerstvo vnitra (C 391/16) and X (C-77/17) and X (C-78/17) v. Commissaire général aux réfugiés et aux apatrides, the Court of Justice confirmed the validity of Article 14 (4) to (6) of the Directive of the European Parliament and of the Council 2011/95/UE of 13 December 2011 on standards for the qualification of third-country nationals or stateless persons as beneficiaries of international protection, for a uniform status for refugees or for persons eligible for subsidiary protection, and for the content of the protection granted. The Court examined the validity of the aforementioned provisions in the light of Article 78 of the Treaty on the functioning of the European Union and Article 18 of the Charter of Fundamental Rights of the European Union.
Keywords: refusal to grant refugee status, revocation of refugee status, international protection, non-refoulement, danger to the security of a state
Bibliografia:
Cantor D.J., van Wijk J., Singer S., Bolhuis M.P., The Emperor’s New Clothing: National Responses to „Undesirable and Unreturnable” Aliens under Asylum and Immigration Law, „Refugee Survey Quarterly”, Volume 36, Issue 1, March 2017.
Costello C., The Search of the Outer Edges of Non-refoulement in Europe: Exceptionality and Flagrant Breaches [w:] Human Rights and Refugee Definition. Comparative Legal Practice and Theory, red. B. Burson, D.J. Cantor, Brill/Nijhoff 2016.
Gilbert G., Exclusion under Article 1F since 2001: Two steps backwards, one step forward [w:] Research Handbook on International Law and Migration. Research Handbooks in International Law, red. V. Chetail, C. Bauloz, Edward Elgar Publishing 2014.
Hamdan E., The Principle of Non- Refoulement under the ECHR and the UN Convention against Torture and Other Cruel, Inhuman and Degrading Treatment and Punishment, Brill/Nijhoff 2016.
Li Y., Exclusion from Protection as a Refugee. An Approach to a Harmonizing Interpretation in International Law, Brill 2017.
Mungianu R., Frontex and Non-refoulement. The International Responsibility of the EU, Cambridge 2016.
Petrikowski N.P., Charlie Hebdo shooting terrorist attacks, Paris, France [2015], https://www.britannica.com/event/Charlie-Hebdo-shooting (dostęp: 9.08.2019 r.).
Peyronnet Ch., Undesirable and Unreturnable Migrants under French Law: Between Legal Uncertainty and Legal Limbo, „Refugee Survey Quarterly”, Volume 36, Issue 1, March 2017.
Singer S., „Undesirable and Unreturnable” in the United Kingdom, „Refugee Survey Quarterly”, Volume 36, Issue 1, March 2017.
Sivakumaran S., Exclusion from Refugee Status. The Purposes and Principles of the United Nations and Article 1F(c) of the Refugee Convention, „International Journal of Refugee Law” 2014, Vol. 26, No. 3.
dr Sylwia Żyrek
Autorka jest radcą prawnym.
Waluta wirtualna jako umowny środek płatniczy – wprowadzenie i wyrok Trybunału Sprawiedliwości z 22.10.2015 r., C-264/14, Skatteverket przeciwko Davidowi Hedqvistowi
Waluty wirtualne dzięki szybkości przeprowadzanych transakcji, niskim kosztom posługiwania się nimi oraz anonimowości, jaką zapewniają posiadaczom, spotykają się z coraz większym zainteresowaniem uczestników obrotu. Jednocześnie posługiwanie się nimi, ze względu na ich niejasny status prawny, może powodować w praktyce liczne wątpliwości. Odnosząc się do nich, w wyroku z 22.10.2015 r., C-264/14, Skatteverket przeciwko Davidowi Hedqvistowi, Trybunał Sprawiedliwości dla celów prawa podatkowego uznał, że waluta wirtualna bitcoin stanowi umowny środek płatniczy, zaś transakcja wymiany takiego środka w zamian za walutę fiducjarną podlega zwolnieniu od VAT jako transakcja dotycząca środków płatniczych w rozumieniu art. 135 ust. 1 lit. e dyrektywy VAT.
Słowa kluczowe: waluty wirtualne, bitcoin, środek płatniczy, umowny środek płatniczy, blockchain, VAT
Sylwia Żyrek
The author is an attorney at law.
Virtual Currencies as a Contractual Means of Payment. Introduction and Judgment of the Court of Justice of 16 July 2015, C-264/14, Skatteverket v. David Hedqvist
Virtual currencies are becoming increasingly popular in legal transactions given the speed of transactions, low transactional costs and anonymity of the users. At the same time, the unclear legal status of the virtual currencies gives rise to numerous practical doubts for their users. The Court of Justice discussed those doubts in the judgment of 22 October 2015 in case C-264/14, Skatteverket v. David Hedqvist, and found out that – for the purposes of tax law – a virtual currency such as bitcoin constitutes a contractual means of payment and the transaction of exchange of such a means for a fiduciary currency is exempt from value added tax as a transaction concerning legal tender within the meaning of Article 135(1)(e) of the VAT Directive.
Keywords: virtual currencies, bitcoin, legal tender, contractual means of payment, blockchain, VAT
Bibliografia:
Bernat R., Zwolnienie z VAT waluty wirtualnej Bitcoin, „Glosa” 2017/1.
Boeve R., Arrieta R., European VAT case highlights growing use of Bitcoin, „International Tax Review” 2016/6.
Böhme R., Christin N., Edelman B., Moore T., Bitcoin: Economics, Technology, and Governance, „Journal of Economoc Perspectives” 2015/2.
Dąbrowska J., Charakter prawny Bitcoin, „Człowiek w Cyberprzestrzeni” 2017/1.
Dudek P.M., Waluta bitcoin – glosa do wyroku Trybunału Sprawiedliwości w sprawie C-264/14 Skatteverket przeciwko Davidowi Hedqvistowi, „Europejski Przegląd Sądowy” 2016/6.
Ficcaglia G.V., Heads or tails: how Europe will become the global hub for Bitcoin business if the United States does not reexamine its current regulation of virtual currency, „Suffolk Transnational Law Review” 2017/1.
Gikay A.A., Regulating Decentralized Cryptocurrencies under Payment Services Law: Lessons from European Union Law, „Journal of Law, Technology & the Internet” 2018/1.
Houben R., Snyers A., Cryptocurrencies and blockchain. Legal context and implications for financial crime, money laundering and tax evasion, Brussels 2018.
Janicki T., Wirtualna waluta – opodatkowanie przychodów z tytułu zbycia waluty bitcoin, „Przegląd Podatkowy” 2015/11.
Kowalski P., Technologia blockchain – zagrożenie i ryzyko czy szansa i możliwości dla społeczeństwa europejskiego? [w:] Studia europejskie w Polsce, red. T. Czapiewski, M. Smolaga, Szczecin 2018.
Kudła J., Bitcoin i inne kryptowaluty (wirtualne mierniki wartości) jako przedmiot procesu i egzekucji, „Polski Proces Cywilny” 2018/3.
Manta O.P., The virtual currency and financial blockchain technology. Current trends in digital finance, „Financial Studies” 2017/3.
Nakamoto S., Bitcoin: A Peer-to-Peer Electronic Cash System, https://bitcoin.org/bitcoin.pdf (dostęp: 28.07.2019 r.).
Pasternak Ł., Kryptowaluta i pieniądz wirtualny jako przedmiot przestępstwa z art. 310 § 2 k.k., „Prokuratura i Prawo” 2017/4.
Prokurat J., Podatkowe aspekty obrotu wirtualnymi walutami, „Przegląd Podatkowy” 2015/3.
Santana S., Regulating virtual currency: Case C-264/14 Skatteverket v David Hedqvist, „Northern Ireland Legal Quarterly” 2016/1
Wesołowska A., Glosa do wyroku TS z 22.10.2015 r., C-264/14, LEX 2015.
Orzecznictwo Sądu Najwyższego i Naczelnego Sądu Administracyjnego
Orzecznictwo Sądu Najwyższego – Michalina Szpyrka (autorka jest doktorantką na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego oraz asystentem sędziego w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Sądu Najwyższego, ORCID: 0000-0001-7678-5287)
Orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego – dr Robert Talaga (autor jest starszym referendarzem w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Poznaniu, ORCID: 0000-0002-5281-2188)
EU-Related Case Law of Polish Courts
Case law of the Supreme Court – Michalina Szpyrka (the author is a doctoral student at the Faculty of Law and Administration of the University of Warsaw and a judge’s assistant at the Labour Law and Social Security Chamber of the Supreme Court, ORCID: 0000-0001-7678-5287)
Case law of the Supreme Administrative Court – dr Robert Talaga (the author is a senior court referendary at the Provincial Administrative Court in Poznań, ORCID: 0000-0002-5281-2188)
Bibliografia
Flisak D. [w:] Prawo autorskie i prawa pokrewne. Komentarz, red. D. Flisak, LEX 2015.
Okoń Z. [w:] Prawo autorskie i prawa pokrewne. Komentarz, red. D. Flisak, LEX 2015.
Seignette J., Challenges to the creator doctrine: authorship, copyright ownership and the exploitation of creative works in the Netherlands, Germany and the United States, Deventer 1994.
