Specjalnością czasopisma jest dział Kamienie milowe orzecznictwa. Co roku wybiera się pewną dziedzinę prawa unijnego i dokonuje selekcji 12 najważniejszych i charakterystycznych wyroków z tej dziedziny. Są one zamieszczone w kolejnych numerach EPS, wraz z komentarzami do nich. W ostatnich latach „Kamienie milowe” dotyczyły: obywatelstwa Unii (2013), zamówień publicznych (2014), ochrony środowiska (2015), pomocy państwa (2016), prawa autorskiego (2017), funduszy Unii Europejskiej (2018) i prawa nowych technologii (2019).
Prawo Rady Europy i Europejska Konwencja Praw Człowieka są omawiane w EPS głównie w kontekście zagadnień, jakie pojawiają się w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Praw Człowieka. Czasopismo publikuje m.in. przeglądy orzecznictwa ETPCz oraz glosy do najważniejszych wyroków.

Zasadniczo, w poszczególnych numerach EPS zamieszczane są publikacje różnorodne tematycznie. Występują jednak, przeciętnie co kilka miesięcy, numery jednotematyczne poświęcone szczególnie ważnym i aktualnym zagadnieniom, które zasługują na kompleksowe przedstawienie. W ostatnich latach takie numery dotyczyły: dialogu sędziowskiego (9/2014), dostępu do informacji w świetle prawa Unii Europejskiej (5/2015), prawa ochrony konkurencji w Polsce i Unii Europejskiej (7/2015), Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej (10/2015), Opinii nr 2/13 Trybunału Sprawiedliwości o przystąpieniu Unii Europejskiej do Europejskiej Konwencji Praw Człowieka (12/2015), prawa żywnościowego Unii Europejskiej (2/2016), stosowania Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej przez sądy w świetle doświadczeń polskich i francuskich (8/2016), transgranicznych sporów sądowych w Europie (10/2016), 25-lecia Polski w Radzie Europy (2/2017), nowego prawa unijnego o ochronie danych osobowych (5/2017), ochrony powietrza w świetle prawa unijnego i polskiego (7/2017), europejskiego prawa azylowego i imigracyjnego (3/2018), delegowania pracowników w ramach swobody świadczenia usług u progu reformy prawa unijnego (6/2018), granic praw jednostki na wstępnym etapie postępowania karnego w prawie europejskim i polskim (1/2019).

Czasopismo jest adresowane do szerokiego kręgu czytelników: do prawników praktyków, którzy stosują lub zamierzają stosować prawo europejskie w swojej pracy zawodowej, pracowników naukowych zajmujących się różnymi gałęziami prawa, które współcześnie nie mogą być analizowane bez uwzględnienia aspektów prawa europejskiego, oraz studentów prawa, którzy chcą pogłębić wiedzę akademicką.
Autorami tekstów zamieszczonych w EPS są głównie pracownicy naukowi polskich uczelni wyższych oraz prawnicy praktycy. Wśród autorów publikacji w EPS bardzo często występują uznani specjaliści z zakresu prawa europejskiego. Ponadto kolegium redakcyjne stawia sobie za cel promowanie autorów młodych, przy zachowaniu jednak wymaganego poziomu publikacji. Oprócz autorów polskich publikowane są artykuły autorów zagranicznych. W ostatnich latach byli to znawcy prawa europejskiego z Niemiec, Wielkiej Brytanii, Holandii i Belgii.

Członkami kolegium redakcyjnego, kształtującymi kierunek rozwoju czasopisma i sporządzającymi recenzje są profesorowie polskich uniwersytetów i Polskiej Akademii Nauk. Są oni znani i doceniani nie tylko w Polsce, lecz także w skali międzynarodowej. ich kompetencje dotyczą wszystkich dziedzin prawa europejskiego. Wszyscy spośród członków kolegium redakcyjnego są nie tylko naukowcami publikującym swoje prace za granicą, lecz także prawnikami mającymi bezpośredni kontakt z praktyką prawa europejskiego. Jest wśród nich były wiceprezes Trybunału Konstytucyjnego (redaktor naczelny EPS), dwoje sędziów Sądu Unii Europejskiej oraz pierwszy rzecznik generalny Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.
Rada naukowa składa się z autorytetów w dziedzinie prawa w skali międzynarodowej. Oprócz uczonych polskich są w tadzie także profesorowie z Wielkiej Brytanii, Hiszpanii, Francji, Belgii, Niemiec i Holandii. Wśród nich są m.in. Prezes i Sędzia oraz były Rzecznik Generalny Trybunału Sprawiedliwości UE.

Ze względu na poziom publikacji i aktualność tematyki EPS jest na polskim rynku czasopism głównym źródłem pogłębionych informacji o nowych zagadnieniach i wydarzeniach w dziedzinie prawa europejskiego. W przyszłości redakcja zamierza utrzymać dotychczasową linię czasopisma. Stało się ono popularne i rozpoznawalne, jako zapewniające jakość i aktualność publikacji. Planuje się w szczególności rozszerzenie współpracy z autorami zagranicznymi oraz prawnikami praktykami.

Do druku przyjmujemy wyłącznie prace oryginalne, wcześniej niepublikowane. Zgłaszanie tych samych prac do więcej niż jednego czasopisma uznawane jest za niestosowne. Autor oświadcza, że nie wyraził ani nie wyrazi zgody na opublikowanie tekstu przez inne czasopismo. W przypadku gdy ww. oświadczenie okaże się nieprawdziwe, redakcja ma prawo odmówić opublikowania tekstu.

Autorzy mogą zgłaszać do publikacji wyłącznie własne, oryginalne teksty. Plagiat czy fabrykowanie danych są niedopuszczalne.
Prosimy o podawanie (w przypisie) informacji o źródłach finansowania danej publikacji, takich jak na przykład granty krajowe, międzynarodowe, dotacje fundacji, stowarzyszeń lub instytucji komercyjnych. 
W wypadku współautorstwa prosimy o wskazanie procentowego wkładu w publikację poszczególnych autorów.
Autor ponosi odpowiedzialność za aktualny stan prawny treści utworu, przywoływanych przepisów, orzecznictwa i doktryny. W przypadku gdy po złożeniu utworu autor odkryje błąd lub nieścisłość w tekście, ma obowiązek niezwłocznego powiadomienia o tym fakcie redakcji.
Autor powinien powoływać publikacje, które miały wpływ na powstanie złożonej pracy w formie cytatu oraz w bibliografii załącznikowej.
Autor zapewnia, że przekazane wydawcy prawa autorskie do utworu w dacie jego przyjęcia przez redakcję nie będą ograniczone jakimikolwiek prawami osób trzecich, korzystanie z utworu i rozporządzanie nim przez wydawcę nie będzie naruszać dóbr osobistych ani praw osób trzecich.
Przekazane przez autorów teksty są publikowane na podstawie autorskich umów wydawniczych, regulujących wszelkie sprawy prawnoautorskie.
Ghostwriting - aby przeciwdziałać przypadkom „ghostwriting”, „guest authorship” autorzy mają obowiązek ujawnienia i powiadomienia redakcji o wkładzie poszczególnych autorów w powstanie publikacji (z podaniem ich afiliacji oraz kontrybucji, tj. informacji kto jest autorem koncepcji, założeń, metod, protokołu itp. wykorzystywanych przy przygotowaniu publikacji), za co główną odpowiedzialność ponosi autor zgłaszający tekst. Autorzy są zobowiązani do przekazania redakcji informacji o wkładzie instytucji naukowo-badawczych, stowarzyszeń i innych podmiotów. Redakcja informuje, że „ghostwriting”, „guest authorship” są przejawem nierzetelności naukowej, a wszelkie wykryte przypadki będą demaskowane, włącznie z powiadomieniem odpowiednich podmiotów (instytucje zatrudniające autorów, towarzystwa naukowe, stowarzyszenia edytorów naukowych itp.).

Redakcja dokumentuje wszelkie przejawy nierzetelności naukowej, zwłaszcza łamania i naruszania zasad etyki obowiązujących w nauce.
Decyzja o publikacji artykułu oparta jest na recenzjach, opinii redaktora tematycznego oraz kolegium redakcyjnego. Na decyzję o publikacji wpływa też ryzyko w zakresie naruszenia praw autorskich. 
W procesie podejmowania decyzji o przyjęciu lub odrzuceniu danego tekstu naukowego istotna jest oryginalność, jakość naukowa oraz spójność z tematyką czasopisma.
Żadnemu członkowi zespołu redakcyjnego nie wolno ujawniać informacji na temat złożonej pracy jakiejkolwiek innej osobie niż, zgodnie z procedurą wydawniczą, jej autorowi, recenzentom, potencjalnym recenzentom lub wydawcy. 
Redakcja nie ujawnia danych o recenzentach autorom.
Informacje pozyskane w procesie oceny publikacji, jak również odrzucone artykuły, bądź ich fragmenty, nie mogą być wykorzystane w badaniach własnych przez członków redakcji bądź recenzentów, bez wyraźnej, pisemnej zgody autora.
Redakcja nie wyznacza na recenzentów osób, które pozostają w stosunku bezpośredniej podległości służbowej z autorami tekstów lub w innych bezpośrednich relacjach osobistych czy zawodowych mogących powodować konflikt interesów.

Przed publikacją artykuły są poddawane procedurze recenzji. Do oceny każdej publikacji redakcja powołuje co najmniej dwóch recenzentów spośród członków rady naukowej, kolegium redakcyjnego lub innych specjalistów w dziedzinie, której dotyczy publikacja. 
Nazwiska recenzentów poszczególnych publikacji nie są ujawniane autorom. Listę recenzentów współpracujących z czasopismem, bez wskazywania osoby recenzenta konkretnej publikacji, publikuje się na stronie internetowej czasopisma i w jego wersji drukowanej.
Recenzent wspiera redaktora naczelnego w podejmowaniu decyzji redakcyjnych i może również wspierać autora w poprawieniu pracy.
Każdy wybrany recenzent, który nie może zrecenzować pracy lub wie, że szybkie sporządzenie recenzji nie będzie możliwe, powinien poinformować o tym sekretarza redakcji.
Recenzje powinny być wykonane obiektywnie. Krytykę personalną autora uznaje się za niewłaściwą. Recenzenci powinni jasno wyrażać swoje poglądy, popierając je odpowiednimi argumentami.
Wszystkie recenzowane prace muszą być traktowane jak dokumenty poufne. Nie można ich okazywać ani dyskutować na ich temat z innymi osobami niż upoważniony do tego sekretarz redakcji.
Informacje poufne lub pomysły nasuwające się w wyniku recenzji muszą być utrzymane w tajemnicy i nie mogą być wykorzystywane na potrzeby uzyskania korzyści osobistych. Recenzenci nie powinni recenzować prac, w stosunku do których występuje konflikt interesów wynikający z relacji z autorem, firmą lub instytucją związanymi z pracą.
Recenzenci powinni wskazać publikacje, na które nie powołał się autor pracy. Recenzent powinien również poinformować sekretarza redakcji o każdym znaczącym podobieństwie, częściowym pokrywaniu się treści recenzowanej pracy z jakąkolwiek inną opublikowaną i znaną mu pracą lub podejrzeniu plagiatu.