„Państwo i Prawo” publikuje wyłącznie materiały o charakterze oryginalnych opracowań naukowych z dziedziny nauk prawnych. Opracowania te mają postać: artykułów, artykułów polemicznych oraz glos – komentarzy do orzeczeń krajowych i zagranicznych sądów lub trybunałów. Ponadto w PiP publikowane są recenzje naukowe monografii prawniczych, a także krótkie informacje – sprawozdania z najistotniejszych międzynarodowych lub ogólnopolskich konferencji naukowych. Każdy materiał publikowany w PiP jest recenzowany. Językiem publikacji jest: polski, angielski, francuski lub niemiecki.
Publikowane na łamach „Państwa i Prawa” artykuły należą do często cytowanych tekstów w innych czasopismach prawniczych, monografiach naukowych oraz orzecznictwie sądów powszechnych i administracyjnych oraz rozstrzygnięciach Trybunału Konstytucyjnego.

Wysokie wymagania metodologiczne i merytoryczne stawiane Autorom, skład Komitetu Redakcyjnego oraz prestiż i uznanie, jakim polskie środowisko naukowe obdarzyło „Państwo i Prawo”, sprawiły, iż miesięcznik ten na przestrzeni ponad 70. lat stał się jednym z najistotniejszych forów dyskusji naukowej o prawie. Niemalże od momentu powstania PiP publikowało artykuły poświęcone podstawowym zagadnieniom filozofii i teorii prawa (np.  konstrukcji systemu prawa, pojęciu normy prawnej, typologii norm prawnych, obowiązywaniu prawa, modelu stosowania prawa, kolizji praw oraz hierarchii źródeł prawa). Z biegiem lat artykuły te nabrały charakteru kanonicznego i stały się podstawowym punktem odniesienia we wszystkich obszarach polskiej nauki prawa. To na łamach „Państwa i Prawa” toczyły się podstawowe dyskusje o problemach powstających w związku z wejściem w życie i obowiązywaniem Konstytucji z 1952 r., Małej Konstytucji z 1992 r. oraz obowiązującej Konstytucji z 1997 r. Ponadto, począwszy od lat 70. XX w. „Państwo i Prawo” stało się podstawowym miejscem dyskusji akademickiej o reformach procesowego i materialnego prawa karnego, administracyjnego i cywilnego. W kolejnych numerach publikowano artykuły analizujące przepisy niemalże wszystkich polskich kodeksów oraz ustaw ustrojowych. Niektóre z dyskusji i polemik, toczonych na łamach PiP, wymiernie wpłynęły na zmianę kierunku orzecznictwa Sądu Najwyższego, Naczelnego Sądu Administracyjnego oraz Trybunału Konstytucyjnego, a także dały początek kolejnym reformom polskiego ustawodawstwa, czego przykładem jest m.in. grupa artykułów dotyczących odpowiedzialności odszkodowawczej za niezgodne z prawem działanie władzy publicznej. W latach 90. XX w. do stale pojawiających się w czasopiśmie zagadnień dołączyły kwestie europejskie. To na łamach „Państwa i Prawa” publikowano szeroko dyskutowane w środowisku akademickim artykuły o prawnych warunkach i konsekwencjach  przystąpienia oraz członkostwa Polski w Unii Europejskiej. Niemniej istoty element tradycji wydawniczej czasopisma stanowią artykuły z zakresu prawa porównawczego, głównie: konstytucyjnego, administracyjnego oraz cywilnego.

Autorami artykułów są najwybitniejsi krajowi i zagraniczni naukowcy oraz eksperci, w tym sędziowie Sądu Najwyższego, Naczelnego Sądu Administracyjnego, Trybunału Konstytucyjnego, Europejskiego Trybunału Praw Człowieka, Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej oraz innych trybunałów międzynarodowych.

Misją czasopisma jest przede wszystkim publikacja najistotniejszych, analitycznych i oryginalnych artykułów naukowych zarówno w obszarze prawa publicznego, jak i prywatnego. Podobnie jak najstarsze zagraniczne periodyki prawnicze, „Państwo i Prawo” należy do grupy czasopism obejmujących swym zakresem tematycznym wszystkie gałęzie prawa. Misją PiP jest jednak publikacja artykułów zawierających nowe ustalenia i wnoszących wkład w rozwój filozofii, teorii i dogmatyki prawa. Sprzyjają temu ugruntowany w środowisku akademickim profil czasopisma oraz wysokie wymagania stawiane autorom przez recenzentów PiP.
Od ponad 50. lat czasopismo wspiera zarówno młodych, jak i doświadczonych naukowców, organizując doroczny konkurs na najlepsze rozprawy doktorskie i habilitacyjne. Niemniej istotnym elementem misji czasopisma jest popularyzacja nauki. W tym celu co roku organizowane są debaty i wykład „Państwa i Prawa”, w których uczestniczą prelegenci oraz słuchacze z krajowych i zagranicznych ośrodków akademickich.

„Państwo i Prawo” jest dostępne w licznych bibliotekach uniwersyteckich na całym świecie, w tym m.in. w bibliotekach Instytutu Maxa Plancka dla Prawa Publicznego Porównawczego i Prawa Międzynarodowego w Heidelbergu, Europejskiego Instytutu Uniwersyteckiego we Florencji, Uniwersytetu Wiedeńskiego, Uniwersytetu Columbia, czy też Wydziału Prawa Uniwersytetu Yale, a także w The British Library.

Do druku przyjmujemy wyłącznie prace oryginalne, wcześniej niepublikowane. Zgłaszanie tych samych prac do więcej niż jednego czasopisma uznawane jest za niestosowne. Autor oświadcza, że nie wyraził ani nie wyrazi zgody na opublikowanie tekstu przez inne czasopismo. W przypadku gdy ww. oświadczenie okaże się nieprawdziwe, redakcja ma prawo odmówić opublikowania tekstu.

Autorzy mogą zgłaszać do publikacji wyłącznie własne, oryginalne teksty. Plagiat czy fabrykowanie danych są niedopuszczalne.
Prosimy o podawanie (w przypisie) informacji o źródłach finansowania danej publikacji, takich jak na przykład granty krajowe, międzynarodowe, dotacje fundacji, stowarzyszeń lub instytucji komercyjnych. 
W wypadku współautorstwa prosimy o wskazanie procentowego wkładu w publikację poszczególnych autorów.
Autor ponosi odpowiedzialność za aktualny stan prawny treści utworu, przywoływanych przepisów, orzecznictwa i doktryny. W przypadku gdy po złożeniu utworu autor odkryje błąd lub nieścisłość w tekście, ma obowiązek niezwłocznego powiadomienia o tym fakcie redakcji.
Autor powinien powoływać publikacje, które miały wpływ na powstanie złożonej pracy w formie cytatu oraz w bibliografii załącznikowej.
Autor zapewnia, że przekazane wydawcy prawa autorskie do utworu w dacie jego przyjęcia przez redakcję nie będą ograniczone jakimikolwiek prawami osób trzecich, korzystanie z utworu i rozporządzanie nim przez wydawcę nie będzie naruszać dóbr osobistych ani praw osób trzecich.
Przekazane przez autorów teksty są publikowane na podstawie autorskich umów wydawniczych, regulujących wszelkie sprawy prawnoautorskie.
Ghostwriting - aby przeciwdziałać przypadkom „ghostwriting”, „guest authorship” autorzy mają obowiązek ujawnienia i powiadomienia redakcji o wkładzie poszczególnych autorów w powstanie publikacji (z podaniem ich afiliacji oraz kontrybucji, tj. informacji kto jest autorem koncepcji, założeń, metod, protokołu itp. wykorzystywanych przy przygotowaniu publikacji), za co główną odpowiedzialność ponosi autor zgłaszający tekst. Autorzy są zobowiązani do przekazania redakcji informacji o wkładzie instytucji naukowo-badawczych, stowarzyszeń i innych podmiotów. Redakcja informuje, że „ghostwriting”, „guest authorship” są przejawem nierzetelności naukowej, a wszelkie wykryte przypadki będą demaskowane, włącznie z powiadomieniem odpowiednich podmiotów (instytucje zatrudniające autorów, towarzystwa naukowe, stowarzyszenia edytorów naukowych itp.).

Redakcja dokumentuje wszelkie przejawy nierzetelności naukowej, zwłaszcza łamania i naruszania zasad etyki obowiązujących w nauce.
Decyzja o publikacji artykułu oparta jest na recenzjach, opinii redaktora tematycznego oraz kolegium redakcyjnego. Na decyzję o publikacji wpływa też ryzyko w zakresie naruszenia praw autorskich. 
W procesie podejmowania decyzji o przyjęciu lub odrzuceniu danego tekstu naukowego istotna jest oryginalność, jakość naukowa oraz spójność z tematyką czasopisma.
Żadnemu członkowi zespołu redakcyjnego nie wolno ujawniać informacji na temat złożonej pracy jakiejkolwiek innej osobie niż, zgodnie z procedurą wydawniczą, jej autorowi, recenzentom, potencjalnym recenzentom lub wydawcy. 
Redakcja nie ujawnia danych o recenzentach autorom.
Informacje pozyskane w procesie oceny publikacji, jak również odrzucone artykuły, bądź ich fragmenty, nie mogą być wykorzystane w badaniach własnych przez członków redakcji bądź recenzentów, bez wyraźnej, pisemnej zgody autora.
Redakcja nie wyznacza na recenzentów osób, które pozostają w stosunku bezpośredniej podległości służbowej z autorami tekstów lub w innych bezpośrednich relacjach osobistych czy zawodowych mogących powodować konflikt interesów.

Przed publikacją artykuły są poddawane procedurze recenzji. Do oceny każdej publikacji redakcja powołuje co najmniej dwóch recenzentów spośród członków rady naukowej, kolegium redakcyjnego lub innych specjalistów w dziedzinie, której dotyczy publikacja. 
Nazwiska recenzentów poszczególnych publikacji nie są ujawniane autorom. Listę recenzentów współpracujących z czasopismem, bez wskazywania osoby recenzenta konkretnej publikacji, publikuje się na stronie internetowej czasopisma i w jego wersji drukowanej.
Recenzent wspiera redaktora naczelnego w podejmowaniu decyzji redakcyjnych i może również wspierać autora w poprawieniu pracy.
Każdy wybrany recenzent, który nie może zrecenzować pracy lub wie, że szybkie sporządzenie recenzji nie będzie możliwe, powinien poinformować o tym sekretarza redakcji.
Recenzje powinny być wykonane obiektywnie. Krytykę personalną autora uznaje się za niewłaściwą. Recenzenci powinni jasno wyrażać swoje poglądy, popierając je odpowiednimi argumentami.
Wszystkie recenzowane prace muszą być traktowane jak dokumenty poufne. Nie można ich okazywać ani dyskutować na ich temat z innymi osobami niż upoważniony do tego sekretarz redakcji.
Informacje poufne lub pomysły nasuwające się w wyniku recenzji muszą być utrzymane w tajemnicy i nie mogą być wykorzystywane na potrzeby uzyskania korzyści osobistych. Recenzenci nie powinni recenzować prac, w stosunku do których występuje konflikt interesów wynikający z relacji z autorem, firmą lub instytucją związanymi z pracą.
Recenzenci powinni wskazać publikacje, na które nie powołał się autor pracy. Recenzent powinien również poinformować sekretarza redakcji o każdym znaczącym podobieństwie, częściowym pokrywaniu się treści recenzowanej pracy z jakąkolwiek inną opublikowaną i znaną mu pracą lub podejrzeniu plagiatu.